ΑΜΛΕΤ Β' στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης

Τετάρτη, 25 Νοεμβρίου 2009 στις 9:00 μ.μ.

Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης

"Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας… Τα πράγματα και πάλι, δεν ήταν όπως φαίνονταν. Ήταν δράμα ή κωμωδία; Το Σαιξπηρικό κείμενο χρειάστηκε να ανατραπεί για ν’ αποκαλυφθούν τα κίνητρα της δράσης των ηρώων. Το μυστήριο λύθηκε στο υπόγειο του Εργαστηρίου Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου και πρόκειται να ανακοινωθεί."

Άμλετ Β

του Σαμ Μπόμπρικ

επιμέλεια μετάφρασης: Στράτος Γεωργούλας

Σκηνοθεσία: Ελένη Ζάχου

παίζουν με σειρά εμφάνισης

Φραντσίσκο……………. Μαρία Γερούλια

Οράτιος………………... Γιώργος Σαραγάς

Φάντασμα……………. Δήμος Σαραντίδης

Μπερνάρντο…………..Texenery Gonzales

Κλαύδιος……………. Αριστείδης Σγατζός

Πολώνιος…………. Χρήστος Κουρούτζας

Γερτρούδη…………Έλενα Περδικοπούλου

Λαέρτης……………………… Νίκος Ρίνης

Άμλετ..........................Στράτος Γεωργούλας

Οφηλία……………… Αναστασία Τσάτσου

Ρόζενκραντζ………..……….Ζήνα Μαύρου

Γκίλντενστερν……………Μαίρη Μπλέτσα

Νεκροθάφτης………... Νέστορας Μάτσος

Φωτισμοί: Κωνσταντίνα Μπελτέκη

Ήχος: Άννα Αραμπατζή

...και μουσικό θέμα

Αυτός ο άλλος

Να το κάνουμε λογότυπο;

3η γιορτή Αιολικής γης

Ανοίγει τις πύλες της αύριο για τρίτη συνεχή χρονιά η “Γιορτή της Αιολικής Γης” που διοργανώνει ο Δήμος Μυτιλήνης σε συνεργασία με το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, την συμμετοχή γυναικείων αγροτουριστικών συνεταιρισμών, τοπικών επιχειρήσεων και πολιτιστικών συλλόγων στο περιαστικό δάσος “Τσαμάκια”, στα πλαίσια των εκδηλώσεων “Λεσβιακό Καλοκαίρι”.

Η Γιορτή της Αιολικής Γης θα διαρκέσει ως την Κυριακή 19 Ιουλίου και περιλαμβάνει πλήθος εκδηλώσεων όλες τις ημέρες. Την πρώτη μέρα της λειτουργίας της Γιορτής της “Αιολικής Γης”, Τετάρτη 15 Ιουλίου, θα γίνουν τα εγκαίνια από τον Δήμαρχο Μυτιλήνης Νάσο Γιακαλή. Ήδη συνεργεία του Δήμου Μυτιλήνης στήνουν τα καλαίσθητα ξύλινα σπιτάκια στον χώρο του άλσους.

Το πρόγραμμα εκδηλώσεων έχει ως εξής:

Τετάρτη 15 Ιουλίου

- 19.30 Παρουσίαση των βιβλίων “Ανάμισης ντενεκές” και “Η δεξιά τσέπη του ράσου” του Χιώτη συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις “Εστία”

- 20.00 Εγκαίνια του έργου της ανάπλασης του άλσους από το Δήμαρχο Μυτιλήνης και επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων

- 21.00 Ρεμπέτικη - λαϊκή βραδιά με το συγκρότημα “Ντουζένι”

- 22.30 εργαστήρι παρασκευής ποπ κορν και

- 23.00 Κινηματογραφική βραδιά

Πέμπτη 16 Ιουλίου

- 20.00 Παρουσίαση της έκδοσης “Για τα μανιτάρια της Λέσβου” που εξέδωσε ο Σύλλογος “Μανιταρόφιλοι Λέσβου”

- 20.30 Παρουσίαση από το γιατρό και ερευνητή Μάκη Αξιώτη των ερπετών και των αμφιβίων της Λέσβου

- 20.30 Βραδιά γευσιγνωσίας και προβολής τοπικών προϊόντων σε συνεργασία με τους συνεταιρισμούς γυναικών και επιχειρήσεις της Λέσβου

- 21.00 Συναυλία με μουσική της Ανατολής από το συγκρότημα “MOTIVASYON”

- 22.30 Εργαστήρι παρασκευής ποπ κορν και

- 23.00 Κινηματογραφική βραδιά

Παρασκευή 17 Ιουλίου

- 19.00 Συμμετοχική παράσταση παραδοσιακών παραμυθιών από την θεατροπαιδαγωγό Νάσια Δαφιώτη

- 21.30 Συναυλία από το συγκρότημα “VOUR SP BAND”

- 22.30 Εργαστήρι παρασκευής ποπ κορν και

- 23.30 Κινηματογραφική βραδιά Σάββατο 18 Ιουλίου

- 11.00 - 13.30 Εργαστήρι πηλοπλαστικής και ζωγραφικής στην Δημοτική Πινακοθήκη (αρχοντικό Χαλήμ Μπέη)- 20.00 Παράσταση καραγκιόζη από το θέατρο σκιών “Αθανασίου”- 21.30 Μουσικοχορευτική βραδιά από την “Πάραλο Πολιτιστική παρέμβαση”

- 23.00 “Νύχτα μαγεμένη” - βραδιά αστροπαρατήρησης από του Απελή

- 24.00 Βραδιά μεταμεσονύκτιου κινηματογράφου.

Κυριακή 19 Ιουλίου

- 11.00 - 13.30 Εργαστήρι πηλοπλαστικής και ζωγραφικής στην Δημοτική Πινακοθήκη (αρχοντικό Χαλήμ Μπέη)

- 21.30 Συναυλία με Γιάννη Βαρδή και Γιώργο Λιανό στην πλαζ “Τσαμάκια”.

Γενική είσοδος 12 ευρώ

Επίσης, τις πέντε αυτές ημέρες θα υπάρχουν στα Τσαμάκια και κάποιες παράλληλες εκδηλώσεις, όπως μια έκθεση φωτογραφίας με θέμα “Παλιοί γνώριμοι της Μυτιλήνης” οργανωμένη από το Σύλλογο της Επάνω Σκάλας, καθώς και εργαστήρια πηλοπλαστικής, ζωγραφικής και δημιουργικής απασχόλησης στην Εστία του 2ου Συστήματος Προσκόπων μέσα στο άλσος κάθε μέρα από τις 7 το απόγευμα. Οι κινηματογραφικές βραδιές και οι παρουσιάσεις βιβλίων θα πραγματοποιούνται στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο δίπλα από την Εστία των Προσκόπων (στα Τσαμάκια). Μπροστά από την Προσκοπική Εστία θα λειτουργεί το εργαστήριο πηλοπλαστικής και δημιουργικής απασχόλησης. Τέλος, θα υπάρξει και κλήρωση για τους επισκέπτες της γιορτής με πολλά δώρα.

Οι “Μανιταρόφιλοι”

Οι “Μανιταρόφιλοι Λέσβου” με αφορμή την έκδοση “Για τα μανιτάρια της Λέσβου” από το σύλλογο και τη Νομαρχία Λέσβου, παρουσιάζουν τη μέχρι τώρα δράση του συλλόγου. Στην παρουσίαση θα γίνει αναφορά στα μανιτάρια του νησιού μας, στην περιβαλλοντική και οικολογική σημασία τους, καθώς και στους κινδύνους που κρύβει η συλλογή και κατανάλωσή τους. Ο Περιβαλλοντικός - Μυκητολογικός Σύλλογος “Μανιταρόφιλοι Λέσβου” ιδρύθηκε το 2007 με σκοπό τη μελέτη και προστασία της μυκοχλωρίδας του νησιού μας. Είναι ο πέμπτος σύλλογος με αυτό το αντικείμενο που ιδρύεται πανελλαδικά. Ήδη μέλη του έχουν συμμετάσχει σε πανελλήνιες και τοπικές γιορτές μανιταριών σε όλη τη χώρα. Η δράση του συλλόγου και των μελών του έχει ήδη καταφέρει να αναδείξει το μεγάλο μυκητολογικό πλούτο της Λέσβου μετρώντας μάλιστα και δυο πρώτες πανελλήνιες καταγραφές μανιταριών.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΕΚΚΕ

Από το http://www2.ekke.gr/xmain.php?id=387

Διαμαρτυρόμαστε για την επικείμενη κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών.

Αντιτασσόμαστε στην υποβάθμιση της κοινωνικής έρευνας.

Ζητάμε την αναβάθμιση του ΕΚΚΕ.

Πενήντα χρόνια μετά την ίδρυσή του κινδυνεύει να καταργηθεί το μοναδικό δημόσιο Ερευνητικό Κέντρο της χώρας στις κοινωνικές επιστήμες σύμφωνα με την από 26/5/09 Απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής για την κατάργηση ή συγχώνευση 255 Φορέων και Οργανισμών του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα.

Διοίκηση και εργαζόμενοι του Κέντρου διαμαρτύρονται σθεναρά για την απόφαση αυτή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στην Ευρώπη των 27, στον τομέα της έρευνας, η Ελλάδα κατέχει την πέμπτη από το τέλος θέση ως προς το σύνολο των δαπανών, ανεξαρτήτως προέλευσης (0,57% του ΑΕΠ) ενώ κατατάσσεται προ-τελευταία ως προς τη δημόσια δαπάνη για την έρευνα (0,68% των δημοσίων δαπανών). Αντίστοιχες από το τέλος θέσεις κατέχει βάσει όλων των δεικτών που αφορούν στον αριθμό και το κόστος των απασχολουμένων στην έρευνα. Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε χειρότερη θέση όχι μόνο από όλες τις χώρες της ΕΕ των 15, αλλά, ακόμη και από πολλές χώρες που μόλις χθες εντάχθηκαν στην ΕΕ και των οποίων η οικονομικο-κοινωνική κατάσταση ουδεμία σύγκριση έχει με αυτή της χώρας μας.

Μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα παρουσίασε ιδιαίτερη πρόοδο στον τομέα της ανάπτυξης της ανώτατης εκπαίδευσης με διπλασιασμό των μελών ΔΕΠ στην περίοδο 1977-2007. Αντίθετα, οι ερευνητικές δομές της χώρας παρέμειναν καχεκτικές. Στο τομέα της έρευνας στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, η κατάσταση παρουσιάζεται ακόμη χειρότερη. Οι απασχολούμενοι στον τομέα αυτό παρουσιάζουν μείωση κατά 25% μεταξύ των δύο τελευταίων Απογραφών.1

Η μη ανάπτυξη των ερευνητικών δομών της χώρας έχει από καιρό ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο των διαδικασιών παραγωγής, μετάδοσης, αξιοποίησης και διάχυσης της γνώσης και της καινοτομίας στο σύνολο της κοινωνίας. Έτσι η Ελλάδα παράγει όλο και περισσότερους ‘πτυχιούχους' - ακόμη και κατόχους διδακτορικών τίτλων - με χαμηλό επίπεδο ερευνητικών δεξιοτήτων ενώ παράλληλα δεν μπορεί να αξιοποιήσει επ' ωφελεία της ανάπτυξης της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει υψηλές επιστημονικές ικανότητες και το οποίο, στην πλειονότητά του, συνεχίζει να διαρρέει στο εξωτερικό.

Με αυτά τα δεδομένα κανείς δεν θα φανταζόταν ότι η σημερινή κυβέρνηση θα συμπεριελάμβανε ερευνητικούς φορείς στο σχέδιο περιορισμού του δημόσιου τομέα προς εξοικονόμηση πόρων. Και όμως. Με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής στις 26/5, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών συμπεριελήφθη στον μακροσκελή κατάλογο διαφόρων Οργανισμών που πρόκειται σύμφωνα με την κυβέρνηση να καταργηθούν ή συγχωνευθούν εντός τετραμήνου. Σύμφωνα με τον κατάλογο αυτό αποφασίζεται η «συγχώνευση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών σε ένα ενιαίο ερευνητικό κέντρο με δραστηριότητα στον τομέα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών». Η απόφαση είναι δύσκολα κατανοητή μια και εκτός των δυσκολιών που εμπεριέχει η συγχώνευση ενός ΝΠΔΔ (ΕΚΚΕ) με ένα ΝΠΙΔ (ΕΙΕ), παραμένει άδηλο τι θα γίνουν οι θετικές επιστήμες τις οποίες, εκτός των ανθρωπιστικών, θεραπεύει εδώ και πενήντα επίσης χρόνια το ΕΙΕ.

Περιττό να αναφέρουμε ότι όχι μόνο δεν προηγήθηκε διάλογος μεταξύ των Κέντρων και της εποπτεύουσας αυτό Αρχής (ΓΓΕΤ, Υπ. Ανάπτυξης) αλλά, ακόμη και όταν τέσσερις μέρες πριν την απόφαση, ζητήθηκε ευθέως - και ενώπιον της ερευνητικής κοινότητας - από τον Γενικό Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας να διαψεύσει ή επιβεβαιώσει την φήμη περί κατάργησης του Κέντρου που ήδη κυκλοφορούσε, εκείνος εκτέθηκε ηθικά δηλώνοντας άγνοια. Επιπλέον, δεν υπάρχει σχετική γνωμοδότηση του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) η οποία, σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τα ερευνητικά κέντρα, είναι απαραίτητη προκειμένου να ληφθούν σχετικές αποφάσεις (Ν.1514/85 αρ.25). Αξίζει να επισημανθεί ότι το επιχείρημα που επικαλείται η Απόφαση της Διυπουργικής για «εξορθολογισμό της λειτουργίας των Δημόσιων Φορέων και περιορισμό της σπατάλης» δεν ευσταθεί στην περίπτωση του ΕΚΚΕ, καθότι τα μέλη του ΔΣ του φορέα είναι μη αμειβόμενα και η μόνη «οικονομία» περιορίζεται στην κατάργηση της θέσης του Προέδρου του ΔΣ.

Παραταύτα ακόμη και τώρα, το Υπουργείο Ανάπτυξης δεν θεωρεί ότι πρέπει να παρουσιάσει την πλήρη πρόταση των όσων σχεδιάζει, να προχωρήσει σε δημόσια διαβούλευση και να ακούσει και τις απόψεις όχι απλώς των άμεσα ενδιαφερομένων αλλά των ‘καθ'ύλην αρμόδιων' που στην προκειμένη περίπτωση είναι η επιστημονική και ερευνητική κοινότητα.

Η χρησιμότητα της κοινωνικής έρευνας θεωρείται αυτονόητη σ' όλο τον προηγμένο κόσμο. Για να είναι όμως κοινωνικά χρήσιμη, η κοινωνική έρευνα πρέπει να ασκείται σε πλαίσιο ακαδημαϊκής ελευθερίας και σε συνθήκες ανεξαρτησίας από οικονομικές ή πολιτικο-ιδεολογικές σκοπιμότητες. Η ποιότητα και η χρησιμότητα της κοινωνικής έρευνας είναι ευθέως ανάλογες της επιθυμίας μιας κοινωνίας να διασφαλίσει τις συνθήκες αυτές τις μόνες που επιτρέπουν την προαγωγή της αυτογνωσίας της και την ανάδειξη μέσων και τρόπων ευημερίας της. Η δημόσια σφαίρα είναι ο μόνος χώρος όπου μπορεί να ανθήσει η κοινωνικά χρήσιμη κοινωνική έρευνα υπό την πρόσθετη προϋπόθεση ότι τα πορίσματά της υπόκεινται στην αξιολόγηση και κριτική επισκόπησή τους στο πλαίσιο της εθνικής και διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Το ΕΚΚΕ, λειτουργώντας πάντα σε ασφυκτικό περιβάλλον ανυπαρξίας εθνικών κονδυλίων και πολιτικής για την κοινωνική έρευνα, επιβίωσε, όλα αυτά τα χρόνια, αντλώντας από τις δικές του κυρίως δυνάμεις. Κυνηγώντας χρηματοδοτήσεις στο πλαίσιο προγραμμάτων με στενή εφαρμοσμένη και αποσπασματική στοχοθεσία, δεν ξέχασε την πραγματική αποστολή του και πέτυχε με την ερευνητική και εκδοτική του δραστηριότητα να διευρύνει τη γνώση μας για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Η κατάργηση του μόνου στη χώρα δημόσιου Ερευνητικού Κέντρου στις κοινωνικές επιστήμες συνεπάγεται την υποβάθμιση της κοινωνικής έρευνας και τη συρρίκνωση της ερευνητικής κοινότητας. Παράλληλα, σηματοδοτεί την αδιαφορία της Πολιτείας για τις κοινωνικές επιστήμες και καθιστά την επιβίωση και άνθησή τους στόχο ιδιαίτερα δυσπρόσιτο.

Σας καλούμε, συνυπογράφοντας το κείμενο αυτό, να στηρίξετε τις δομές που υπηρετούν την κοινωνική έρευνα στη χώρα μας και να ζητείστε αντί της κατάργησης, την αναβάθμιση του ΕΚΚΕ.

Η Διοίκηση και οι εργαζόμενοι του ΕΚΚΕ

Επιστήμη με στολή και κράνος;

Υποτίθεται ότι κάνουν έρευνα την οποία ταυτόχρονα θέτουν στην υπηρεσία του στρατεύματος. Συχνά χάνουν τη ζωή τους. Ο λόγος για ερευνητές ανθρωπολόγους που ντύνονται στο χακί προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ανεργία,δελεασμένοι από το «επίδομα εμπόλεμης ζώνης»
Του α.γαλδαδα | Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009 ..TO BHMA

Μέσα στην παραφορτωμένη στολή και κάτω από το κράνος που σκέπαζε σχεδόν το μισό πρόσωπο δεν φαινόταν εύκολα αν ήταν άντρας ή γυναίκα. Είχε ξανθά μαλλιά, λεπτή φωνή, βρισκόταν σε ένα χωριό εβδομήντα χιλιόμετρα μακριά από την Κανταχάρ στο Νότιο Αφγανιστάν, γύρω υπήρχαν και άλλοι αμερικανοί στρατιώτες, τρεις διερμηνείς και οι κάτοικοι του χωριού. Φαινόταν ότι κάτι ρωτούσε με τη βοήθεια διερμηνέα και έπαιρνε πληροφορίες από κάποιον από τους κατοίκους, που είχε στον ώμο του ένα μπιτόνι. Οσοι ήταν κοντά άκουσαν ότι η ερώτηση είχε να κάνει με την τιμή του πετρελαίου που είχε μέσα το μπιτόνι. Ανήκε στην ομάδα των ανθρωπολόγων και κοινωνιολόγων των ενταγμένων στο φιλόδοξο πρόγραμμα Ηuman Τerrain System, όπου οι επιστήμονες αυτοί μοιρασμένοι στις 26 ταξιαρχίες του αμερικανικού στρατού σε κατεχόμενες χώρες (προς το παρόν, Ιράκ και Αφγανιστάν) ακολουθούν τις αμερικανικές στρατιωτικές περιπόλους, μιλούν με τους κατοίκους, συλλέγουν πληροφορίες για τις συνήθειες, τα έθιμα, τα πρόσωπα, τα προβλήματα, τις διαμάχες με τις άλλες φυλές και εθνότητες, βοηθώντας έτσι υποτίθεται τους στρατιωτικούς να είναι πιο αποτελεσματικοί στις επιχειρήσεις τους, να ελαττώσουν τους άσκοπους σκοτωμούς και τις βιαιότητες και γενικά να είναι πιο πολύ μέσα στο πνεύμα της υπό κατοχή περιοχής. Αν δουν ένα αυτοκίνητο πασαλειμμένο με αίμα να καταλάβουν ότι είναι για καλό, αν τους προσφέρουν ψητό αρνί είναι ένδειξη φιλίας, και άλλα τέτοια.

Η ανθρωπολόγος Πόλα Λόιντ, 36 ετών, παλαιότερα είχε υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό και, όπως έλεγε, παρακολουθούσε την αμηχανία μερικών αφγανών αντρών που ρωτούσαν τον διερμηνέα της «είναι άντρας ή γυναίκα;»- και δεν σκόπευε να καλυφθεί ως το κεφάλι με το ολόσωμο φόρεμα των ντόπιων γυναικών, τη γνωστή μπούρκα. Αλλά μακάρι να το είχε κάνει γιατί εκείνο το πρωί στις 4 Νοεμβρίου η συνέντευξη με τον Αμπντούλ Σαλάμ δεν τελείωσε ανώδυνα. Σε μια στιγμή, προτού προλάβει να τον εμποδίσει κάποιος, ο Αφγανός άδειασε όλο το πετρέλαιο επάνω της και έβαλε φωτιά.

Μια συνταγή 150 ετών
Το 1867, έχοντας πολεμήσει επί 13 χρόνια στον Καύκασο, ο αξιωματικός του Μηχανικού Κονσταντίν φον Κάουφμαν διορίζεται από τον ρώσο αυτοκράτορα κυβερνήτης στα νεοαποκτηθέντα εδάφη του Τουρκεστάν, στα νότια του σημερινού Αφγανιστάν. Ο Φον Κάουφμαν, αντίθετα με το πνεύμα της εποχής- που ήταν ότι δεν έχει σημασία ποιος μένει πού, αρκεί να κάθεται καλά-, στην επαρχία του έφερε κυριολεκτικά την επανάσταση. Κράτησε φιλελεύθερη στάση απέναντι στο Ισλάμ, έφερε γεωγράφους, γλωσσολόγους, εθνολόγους, φυσιογνώστες, καλλιτέχνες και όλοι μαζί βάλθηκαν να μελετούν την εθνογραφία του τόπου, να κατανοούν τον τρόπο σκέψης και τις συμπεριφορές των κατοίκων. Με σκοπό φυσικά να στερεώσει τη ρωσική κατοχή στον τόπο- και τα κατάφερε.

Το παράδειγμα του Φον Κάουφμαν δεν βρήκε στη συνέχεια μιμητές και πολύ περισσότερο δεν φάνηκε να ενδιαφέρει τους Αμερικανούς, με τα γνωστά αποτελέσματα στο Βιετνάμ. Μετά το 2001 όμως κάποια αργόσχολη υπερπροσοντούχα κυρία, η σαραντάρα τότε Μοντγκόμερι Μακ Φέιτ, σύζυγος στρατιωτικού, με παρελθόν αμφιλεγόμενο και πτυχίο ανθρωπολογίας από το Χάρβαρντ, πίνοντας τον καφέ της έγραψε επάνω σε μια χαρτοπετσέτα: «Πώς να κάνω την ανθρωπολογία χρήσιμη στις ένοπλες δυνάμεις;». Σε τρία χρόνια είχε την απάντηση. Ενθουσιάστηκε ο αρχηγός του αμερικανικού στρατού με την ιδέα να ακολουθούν τις περιπόλους και ανθρωπολόγοι, οι οποίοι θα βρίσκουν περισσότερες πληροφορίες από όσες θα μπορούσαν να βρουν οι στρατιωτικοί, τα στοιχεία αυτά να συγκεντρώνονται σε βάσεις δεδομένων σε ένα στρατιωτικό κέντρο στις Ηνωμένες Πολιτείες και να μοιράζονται ξανά όπου και όταν πρέπει. Βρέθηκαν 130 εκατομμύρια δολάρια, 400.000 μόνο για την κυρία- και πολλοί έγιναν έξω φρενών με το σχέδιο. Η Αμερικανική Ανθρωπολογική Εταιρεία έχει δημοσιοποιήσει τις αντιρρήσεις της για τη χρησιμοποίηση των μελών της σε τέτοιες αμφισβητούμενες, όπως τις χαρακτηρίζει, δραστηριότητες αφού οι ανθρωπολόγοι πρέπει να δρουν σε συνθήκες ειρήνης και όχι κατοχής σε συνεργασία και με τους εισβολείς· ο Τύπος γράφει συνέχεια για οικονομικά σκάνδαλα όσων διαχειρίζονται το πρόγραμμα (και δεν εργάζονται και πολύ) στα μετόπισθεν, ενώ στο μέτωπο στέλνουν όποιον βρεθεί διαθέσιμος. Τα προβλήματα συσσωρεύονται ήδη.

Η Πόλα Λόιντ νοσηλεύεται ακόμη με εγκαύματα δευτέρου και τρίτου βαθμού στο 60% του σώματός της. Ενας μισθοφόρος του αμερικανικού στρατού, ο Ντον Αγιάλα, 46 ετών, αφού κυνήγησε και πέρασε χειροπέδες στον δράστη, μόλις έμαθε τη ζημιά που είχε πάθει η Λόιντ έβγαλε το πιστόλι του και πυροβόλησε κατευθείαν στο κεφάλι τον δεμένο Αφγανό και πρόκειται να δικαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες (φυσικά) στο τέλος του μήνα για φόνο εκ προμελέτης. Δύο ακόμη άτομα του προγράμματος έχασαν τη ζωή τους: ο Μίκαελ Μπάτια, 31 ετών, πτυχιούχος στις διεθνείς σχέσεις και υποψήφιος διδάκτωρ, τον Μάιο του 2008 από έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού μπροστά στο αυτοκίνητό του στο Αφγανιστάν και δύο μήνες αργότερα η υποψήφια διδάκτωρ Νικόλ Σουβέζ, 35 ετών, από έκρηξη βόμβας στο Ιράκ.

Το όχι της επιστημονικής κοινότητας

Η 38χρονη Νικόλ Σάβετζες, ερευνήτρια του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, σκοτώθηκε σε έκρηξη στο Ιράκ το καλοκαίρι του 2008. Συνδύαζε τη διατριβή της στις πολιτικές επιστήμες με την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στον στρατό

Το να κερδίζεις από 80.000 ως και 124.000 δολάρια συν το επίδομα για την εμπόλεμη ζώνη, όταν δεν έχεις τη δυνατότητα να βρεις ακαδημαϊκή δουλειά ως ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος ή κάτι άλλο σχετικό με τις λεγόμενες «μαλακές επιστήμες» (σε σχέση με τις σκληρές και κλασικά χρήσιμες στον στρατό επιστήμες της πληροφορικής, των ηλεκτρονικών ή της πυρηνικής φυσικής), σε κάνει να ξεχνάς ότι δεν έχεις εκπαιδευτεί καλά, ότι πας κόντρα στη διακήρυξη του Δικτύου των Ανήσυχων Ανθρωπολόγων που υπογράφουν 1.056 άτομα και θεωρεί ότι το πρόγραμμα είναι αντίθετο προς τις κεντρικές αξίες της επιστήμης της ανθρωπολογίας- και ότι μπορεί η έρευνά σου «εκεί κάτω» να στοιχίσει τη ζωή ανθρώπων που σου άνοιξαν την καρδιά τους. «Είμαστε όλοι νησίδες αυτονομίας» δήλωσε με υπερηφάνεια κάποιος από τους συμμετέχοντες, κόντρα στη στρατιωτική νοοτροπία, ενώ ήδη υπήρξε μια σημαντική απώλεια. Το εγχειρίδιο για την εκπαίδευσή τους διέρρευσε (ίσως και από στρατιωτικούς που δεν τους αρέσει το «παιχνιδάκι» του αρχηγού τους, του αρχιστράτηγου Πετρέους) στο Διαδίκτυο- το βρίσκεις δίνοντας τις λέξεις wikileaks και Ηuman Τerrain Ηandbook- και δεν αφήνει αμφιβολίες για το πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι πληροφορίες των επιστημόνων που εργάζονται στο πρόγραμμα.

Ο κεραυνός όμως που ήλθε και χτύπησε αδίστακτα τους υποστηρικτές του προγράμματος εξαπολύθηκε ακριβώς πριν από έναν μήνα από το βρετανικό επιστημονικό περιοδικό «Νature», ένα από τα δύο-τρία γνωστότερα στον κόσμο. Στο κύριο άρθρο του (τόμος 456, 11.12.2008) με τίτλο «Το αμερικανικό στρατιωτικό πρόγραμμα (που) πρέπει να έχει ένα ήπιο τέλος» γράφει ότι απέτυχε σε όλα τα επίπεδα, αν και θεωρητικά ήταν μια καλή ιδέα(;).

Το θέμα βέβαια είναι πολύ πιο γενικό. Διότι και άλλοι, όπως οι ψυχολόγοι κι οι γιατροί που συνεργάζονται με τους ανακριτές του Γκουαντάναμο, προσφέρουν υπηρεσίες σε συνθήκες κατοχής ή αιχμαλωσίας. Πρέπει λοιπόν ο επιστήμονας να προσφέρει τις υπηρεσίες του εκεί όπου δεν υπάρχει ειρήνη και ελευθερία; Εχει υποχρεώσεις προς την κρατική μηχανή της πατρίδας του που είναι υπεράνω των δύο προηγούμενων όρων;

Να δούμε βέβαια και πώς θα αντιδράσει σε αυτά τα θέματα ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που έδειξε πόσο ζωηρά ενδιαφέρεται για τον ρόλο της επιστήμης στη ζωή των πολιτών, όχι μόνο διορίζοντας υπουργό Ενέργειας έναν φυσικό κάτοχο του βραβείου Νομπέλ, αλλά και συμπληρώνοντας το επιτελείο των επιστημονικών συμβούλων του προτού καν ορκιστεί, ενώ ο προκάτοχός του ήταν τόσο αδιάφορος ώστε πέρασαν δέκα μήνες προτού ορίσει τους δικούς του.

προορισμός άγνωστος

...ακόμη και μέσα στο δάσος η σκληρή πραγματικότητα καραδοκεί. Μυτιλήνη, Χαραμίδα Γενάρης 2009, τα σημάδια του περάσματος των προσφύγων. Σωσίβιο, διαβατήριο, τηλεκάρτα. Προέλευση Αφγανιστάν, προορισμός άγνωστος




_________________